De vroege geschiedenis van boksen

De oude Egyptische beschaving heeft de allereerste verslagen van blote hand-tot-handgevechten (Bare Knuckle). Verdere records werden gevonden tussen de archieven en kunstwerken van de Griekse en Romeinse beschavingen en deze suggereren blijkbaar dat boksen al een publieke favoriet was. Dit komt omdat tijdens deze beschavingen boksen al een georganiseerd en zeer geliefd publiek spektakel is geworden.

Echter, pas in de 18e eeuw populariseerde Engeland boksen als een sport en niet als een bruut en bloederig spektakel vergelijkbaar met die gevechten in de gladiatorenarena’s.  Maar zelfs in het Engeland van de 18e eeuw werd boksen meer gezien als een bloederig gevecht dan als een spel. Niettemin was dit de tijd dat de eerste bokskampioenen formeel werden erkend en daadwerkelijk titels hadden in de International Boxing Hall of Fame. De zogenaamde bokspioniers vochten toen met blote knokkels. Hoewel deze pioniers al uit de geschiedenis waren verdwenen, legden ze de essentie van boksen als een sport zoals we die vandaag kennen.

Het Bare Knuckles-tijdperk is in wezen de periode waarin formele boksgevechten werden geïntroduceerd. In deze tijden vochten boksers zonder beperkingen en ze vochten alleen in een willekeurige ring die werd gecreëerd door het cirkelen van de toeschouwers zelf. Scheidsrechters en handschoenen stonden op het punt om te worden geïntroduceerd, dus in deze periode vochten vechters zo lang als ze konden verdragen. Vechten kon dan soms uren duren want er waren nog geen tijdslimieten en ze konden de volgende dag doorgaan afhankelijk van de afspraken tussen de boksers.

Ook waren er nog geen regels aanwezig, dus het spel werd in principe bepaald door het gevoel voor sportiviteit van de vechter. Uiteraard waren er geen overtredingen voor het slaan onder de gordel of voor het gebruik van een kleine knuppel. Bloed was natuurlijk aanwezig en verwondingen kwamen vaak voor. Het hoofddoel van het spel is echter enigszins hetzelfde met het huidige doel: de tegenstander verslaan.

Dit type boksen bleef in principe constant voordat het moderne boksen in beeld kwam. Dus gedurende vele decennia waren er geen regels, geen scheidsrechters, geen richtlijnen en geen goede trainingen die boksers kregen. In feite waren er geen overwegingen voor de gewichtsklassen van de jagers. Dus zware gewichten kunnen vechten met vlieggewicht en krielgewicht kan vechten met superzwaar gewicht enzovoort. In deze tijd werden wedstrijden georganiseerd door middel van het versturen van uitnodigingsbrieven tussen kanshebbers.

De arbeidersklasse was de eerste die de sport betuttelde totdat het de aandacht trok van de klasse met de titel en het koningshuis. Rijke enthousiastelingen werkten vervolgens om de gevechten enigszins te organiseren door ze te sponsoren. Het was in deze tijd dat ringen permanent een vierkant platform werden in plaats van de ring van mensen die de boksers omringen.  Het was ook in deze tijd dat de eerste formele regels werden vastgesteld door Jack Broughton, die zelf een voormalig bokskampioen was.

Tot 1838 werden de rudimentaire regels zoals uiteengezet door Broughton’s Rules gevolgd totdat een meer gedetailleerde en meer georganiseerde regel van de London Prize Ring Rules werd voorgesteld. Dit werd onmiddellijk gevolgd door de verschijning van Daniel Mendoza die een meer wetenschappelijke benadering van boksen introduceerde.

Hij was vier jaar lang een Engelse kampioen en hij hielp bij het nabootsen van boksgevechten, minus de gebruikelijke alles-kan-grofheid. En dus was het mede aan hem te danken dat het boksen uiteindelijk zijn marathonachtige opzet, zijn cruditeit en zijn kenmerken ontgroeide die kampioenschappen leenden aan boksers die niet echt bedreven waren in boksen, maar slechts sluw genoeg waren om hun tegenstanders te verslaan.

Uit deze periode deden zich opeenvolging van ontwikkelingen voor die leidden tot het huidige systeem van boksen dat we tegenwoordig hebben.